انواع تابش تابش غیر یونیزان
برخی از نمونه‌های تابش غیر یونیزه کننده عبارتند از نور مرئی، امواج رادیویی و مایکروویو (اینفوگرافیک: آدریانا وارگاس/IAEA)
تابش غیر یونیزه کننده، تابشی با انرژی کمتر است که به اندازه کافی پرانرژی نیست تا الکترون‌ها را از اتم‌ها یا مولکول‌ها، چه در ماده و چه در موجودات زنده، جدا کند. با این حال، انرژی آن می‌تواند باعث لرزش آن مولکول‌ها و در نتیجه تولید گرما شود. به عنوان مثال، اجاق‌های مایکروویو اینگونه کار می‌کنند.
برای اکثر افراد، تشعشعات غیر یونیزه کننده خطری برای سلامتی آنها ایجاد نمی‌کند. با این حال، کارگرانی که به طور منظم با برخی از منابع تشعشعات غیر یونیزه کننده در تماس هستند، ممکن است به اقدامات ویژه‌ای برای محافظت از خود در برابر، به عنوان مثال، گرمای تولید شده، نیاز داشته باشند.
برخی دیگر از نمونه‌های تابش غیر یونیزه کننده شامل امواج رادیویی و نور مرئی هستند. نور مرئی نوعی تابش غیر یونیزه کننده است که چشم انسان می‌تواند آن را درک کند. و امواج رادیویی نوعی تابش غیر یونیزه کننده هستند که برای چشم و سایر حواس ما نامرئی هستند، اما می‌توانند توسط رادیوهای سنتی رمزگشایی شوند.
تابش یونیزه کننده
برخی از نمونه‌های تابش یونیزه‌کننده شامل برخی از انواع درمان‌های سرطان با استفاده از پرتوهای گاما، پرتوهای ایکس و تابش ساطع‌شده از مواد رادیواکتیو مورد استفاده در نیروگاه‌های هسته‌ای است (اینفوگرافیک: آدریانا وارگاس/آژانس بین‌المللی انرژی اتمی)
تابش یونیزه کننده نوعی تابش با انرژی است که می‌تواند الکترون‌ها را از اتم‌ها یا مولکول‌ها جدا کند و این امر باعث ایجاد تغییراتی در سطح اتمی هنگام تعامل با ماده از جمله موجودات زنده می‌شود. چنین تغییراتی معمولاً شامل تولید یون‌ها (اتم‌ها یا مولکول‌های دارای بار الکتریکی) می‌شود - از این رو اصطلاح تابش "یونیزه کننده" به آن اطلاق می‌شود.
در دوزهای بالا، تشعشعات یونیزه کننده می‌توانند به سلول‌ها یا اندام‌های بدن ما آسیب برسانند یا حتی باعث مرگ شوند. در صورت استفاده و دوزهای صحیح و با اقدامات حفاظتی لازم، این نوع تشعشعات کاربردهای مفید بسیاری دارد، مانند تولید انرژی، در صنعت، در تحقیقات و در تشخیص پزشکی و درمان بیماری‌های مختلف مانند سرطان. در حالی که تنظیم استفاده از منابع تشعشع و حفاظت در برابر تشعشعات مسئولیت ملی است، آژانس بین‌المللی انرژی اتمی از طریق یک سیستم جامع از استانداردهای ایمنی بین‌المللی با هدف محافظت از کارگران و بیماران و همچنین عموم مردم و محیط زیست در برابر اثرات مضر احتمالی تشعشعات یونیزه کننده، از قانون‌گذاران و تنظیم‌کنندگان مقررات حمایت می‌کند.
تابش غیر یونیزه کننده و یونیزه کننده طول موج‌های متفاوتی دارند که مستقیماً به انرژی آنها مربوط می‌شود. (اینفوگرافیک: آدریانا وارگاس/آژانس بین‌المللی انرژی اتمی)
علم پشت فروپاشی رادیواکتیو و تابش ناشی از آن
فرآیندی که طی آن یک اتم رادیواکتیو با آزاد کردن ذرات و انرژی پایدارتر می‌شود، «واپاشی رادیواکتیو» نامیده می‌شود. (اینفوگرافیک: آدریانا وارگاس/آژانس بین‌المللی انرژی اتمی)
تابش یونیزه کننده می‌تواند از، به عنوان مثال، ناشی شود.اتم‌های ناپایدار (رادیواکتیو)زیرا آنها در حین آزاد کردن انرژی، به حالت پایدارتری منتقل می‌شوند.
بیشتر اتم‌های روی زمین پایدار هستند، عمدتاً به لطف ترکیب متعادل و پایدار ذرات (نوترون‌ها و پروتون‌ها) در مرکز (یا هسته) آنها. با این حال، در برخی از انواع اتم‌های ناپایدار، ترکیب تعداد پروتون‌ها و نوترون‌های موجود در هسته آنها به آنها اجازه نمی‌دهد که آن ذرات را در کنار هم نگه دارند. چنین اتم‌های ناپایداری "اتم‌های رادیواکتیو" نامیده می‌شوند. هنگامی که اتم‌های رادیواکتیو واپاشی می‌شوند، انرژی را به صورت تابش یونیزه کننده (به عنوان مثال ذرات آلفا، ذرات بتا، پرتوهای گاما یا نوترون‌ها) آزاد می‌کنند که در صورت مهار و استفاده ایمن، می‌توانند مزایای مختلفی ایجاد کنند.
زمان ارسال: 11 نوامبر 2022